Vertoeven we niet allemaal oh-zo-graag in onze eigen, geruststellende comfortzone? Maar droom je niet stiekem van méér? Heb jij ook al de angst gevoeld om van de blauwe skipiste – waar je moeiteloos van afdaalt – over te schakelen naar de zwarte piste?
Dat herken ik! Daarom deel ik mijn verhaal met jou. Ik ga je vertellen hoe en wanneer ik deze angst van mij afschudde. Omdat ook jij het verdient om zelfzeker een andere weg in te slaan.
Het begon allemaal een 11-tal jaar terug
Ik werkte als werknemer in een sterk consulting bedrijf. Delaware Consulting was reeds 8 jaar lang mijn werkgever. Ik kreeg er ontzettend veel mooie kansen tot ontplooiing en heb me steeds sterk ingezet voor mijn werkgever én voor onze klanten. Ik draag loyaliteit hoog in het vaandel. Geen haar op mijn hoofd dacht eraan om zelfstandig worden!
Dat leek voor mij ook totaal niet weggelegd te zijn, ik zat zo niet in elkaar! Ik kom ten eerste niet uit een familie van ondernemers en ben ten tweede van nature zeer risico avers.
En toen ging ik op ski-reis naar Oostenrijk. Met vrienden onderweg, je weet hoe dat gaat, deed ieder zijn verhaal. Over de kinderen, de hobby’s én over het werk. Het onderwerp ‘zelfstandig zijn’ had duidelijk iets bij me losgemaakt. Misschien moest ik toch die – voor mij toen nog zwarte – piste eens grondig onderzoeken?
Honger naar info
Op diezelfde reis nog begon ik op mijn hotelkamer met het maken van een lijst. Een vrij lange lijst van topics waar ik zelf niets van kende, waar ik grondige kennis moest over opdoen. De goesting was er om mijn huiswerk te maken. Enerzijds zocht ik een massa aan info op. Anderzijds zocht en vond ik ondersteuning op vlak van fiscaliteit, boekhouding, loonadministratie, verzekeringen enz… bij een ervaren bedrijfsrevisor, een trouwe vriend die het beste met mij voorhad.
De (snel)weg naar onafhankelijkheid
Daar stond ik dan. Bovenaan de zwarte piste. Met een rugzak vol informatie en vooral heel wat bijeengeraapt lef, ging ik op weg naar onafhankelijkheid. Vrijheid.
Ok, ik geef toe, ik heb mezelf eerst nog wat moed ingesproken. De volgende gedachtes speelden door mijn hoofd en hebben mij over de schreef getrokken:
- Je hebt niets te verliezen, er zijn weinig opstartkosten aangezien je niet moet investeren in machines, gebouwen of werknemers;
- Zelfstandig worden is geen doodlopend straatje. Als dit voor de één of andere reden toch niet blijkt te zijn wat je verwachtte, kan je altijd opnieuw werknemer worden. Bij mijn afscheid zei mijn werkgever zelfs letterlijk dat ik eender wanneer opnieuw in dienst mocht komen bij hem.
- Ik wou niet voor de rest van mijn leven met het knagende gevoel zitten: “wat als ik het toch zou geprobeerd hebben?”
Angst is tijdelijk. Spijt is voor altijd!
Je hebt het vast en zeker ooit al ondervonden: hoe groter de hindernis, hoe groter de voldoening wanneer het je lukt.
Zo was het ook voor mij bij deze stap om zelfstandig te worden: ‘t was voor mij een héél grote drempel om over te stappen, maar het is één van de beste dingen die ik ooit gedaan heb. Dagelijks prijs ik mezelf gelukkig en dankbaar dat ik de sprong gewaagd heb.
Uit babbels met andere zelfstandige SAP consultants, is gebleken dat sommige onder hen zelfs spijt hebben dat ze niet vroeger deze ommezwaai gemaakt hebben.
Durf jij de zwarte piste aan?
Stel jezelf de vraag of je jezelf gunt
- om aan boeiende opdrachten te werken;
- om te genieten van je vrijheid;
- om een top verloning te hebben.
Stap jij ook op de skilatten en ga jij je onafhankelijkheid tegemoet?
Laat je begeleiden door een ervaren vertrouwenspersoon die het beste met jou voorheeft.
Kijk naar dit moment terug als één van de beste beslissingen die je ooit nam. Net zoals ik dat doe. Vermijd dat knagende gevoel van “wat als ik het toch zou geprobeerd hebben?”
Dit is jouw uitgelezen kans. Grijp ze nu met beide handen!
Vertrouw en spring!
